Eerste Ridder in de Orde van de Zwaan overleden.

In Lier overleed op 91-jarige leeftijd Gaston Durnez.De Itegemnaar was niet alleen bekend als journalist van De Standaard, maar ook als schrijver en dichter en in Heist als Ridder in de Orde van de Zwaan, een eretitel die hij ontving in april 2013.

Gaston Gyriel Durnez werd geboren in Wervik (West-Vlaanderen) op 9 september 1928 als zevende zoon in een arbeidersgezin met 11 kinderen. Na WOII werd Durnez journalist, van 10953 tot aan zijn pensionering in 1992 bij De Standaard. Daarna bleef hij nog vel jaren columns schrijven in de kwaliteitskrant.  Daarnaast was hij ook buitengewoon bedrijvig als tekstschrijver voor radiocabaret en op televisie als panellid voor taalspelletjes en literair interviewer. Hij schreef mee aan het scenario voor de film ‘De Witte van Sichem’ en was stichter en redacteur van De Bladen voor Grafiek, die een 15-tal jaar bestaan hebben. Hij schreef ook een zestigtal boeken waaronder de tweedelige geschiedenis van De Standaard en een biografie van Felix Timmermans. Daarnaast was hij een pionier op vlak van de zogenaamde nonsenspoëzie, schreef hij kinderversjes, bedacht hij duizenden columns, verzon hij liedjesteksten voor bekende artiesten zoals Conny Neefs en gaf hij zelfs zijn goede vriend Marc Sleen een duwtje in de juiste richting toen die Nero verzon.

Voor zijn werk kreeg Durnez tientallen onderscheidingen, maar nooit de Cultuurprijs van Heist-op-den-Berg waar hij in 2014 wel was voor genomineerd. In zijn kerkdorp Itegem vonden ze dat zo unfair dat ze in  april 2016 een eigen viering organiseerden in het parochiecentrum waar de toen 87-jarige schrijver-dichter-journalist bijzonder van genoten heeft.

Gaston Durnez was tweemaal weduwnaar (Jeanne Poels +1968 en Simone Avet +1979). Hij was gehuwd met Ria Verstappen, voormalig directrice van de Vrije Baisschool in Berlaar en laat 8 kinderen na.

Na zijn overlijden blijven nog 6 Ridders van de Orde van de Zwaan over: Bert Slaets, Cas Goossens, Johan Cluytens, Jean-Paul De Bie, Rik Torfs en Paul Michiels. “Heist verliest een zeer aimabel man”, reageert Jean-Paul De Bie, “Niet alleen zijn taalgebruik, maar ook inhoudelijk was het zeer waardevol wat hij vertelde.  Niet alleen in zijn geschreven teksten, maar ook in een gewone vergadering viel steeds zijn rijke taalbeheersing op. Zijn warme, zachte stem weerspiegelde ook zijn karakter. “